Na drie lange, intense jaren besloot Luis Enrique aan het einde van het seizoen 2016/17 zijn ontslag in te dienen. Met een hele reeks aan prijzen op zak, waaronder de glorieuze Triplete (2014/15—pas de tweede in de clubgeschiedenis!) en de daaropvolgende Doblete, nam hij afscheid.
Een opvolger werd gevonden in Ernesto Valverde, een voormalige Barça-speler en een coach met de nodige trainerservaring op zijn palmares. Hij coachte onder andere Athletic de Bilbao en was met die ploeg in 2015 het enige team dat Barça kon afstoppen! Valverde staat bekend om zijn aanvallende speelstijl met veel pressie op de tegenstander. Indien het hem lukt die stempel te drukken op het kenmerkende Barça-voetbal staat Can Barça een seizoen van mooi voetbal te wachten!

Als nieuwsbakken Barça-coach waakt Valverde over de enigszins veranderde sterrenselectie. Uit de ploeg waarmee Luis Enrique zijn laatste seizoen werkte, verdween een aantal gezichten, onder wie Jérémy Mathieu (verkocht aan Sporting Club de Portugal), Jordi Masip, Munir el Haddadi (verhuurd aan Alavés) en Douglas (verhuurd aan Benfica). Het meest spraakmakende vertrek, wellicht van de hele transferzomer, was de plotselinge transfer van Neymar Jr. naar Paris Saint-Germain voor een duizelingwekkende transfersom. 
Om de leegte op te vullen is Ousmane Dembélé voor een recordbedrag overgekocht van Borussia Dortmund, waar hij vorig seizoen de sterren van de hemel speelde en zich ontpopte tot een van de grootste voetbaltalenten. Hij zal met Leo Messi en Luis Suárez de ‘nieuwe’ voorhoede ‘MSD’ vormen met hopelijk een even, zo niet nog meer indrukwekkende doelpuntenproductie!

Naast Dembélé heeft Barça drie andere spelers gekocht om de selectie een nieuwe impuls te geven. Gerard Deulofeu werd middels zijn terugkoopclausule teruggehaald van Everton om nu hopelijk de doorbraak te maken waarvan hij al in de jeugdrangen van FC Barcelona droomde. De Braziliaanse Paulinho kwam over van het Chinese Guangzhou Evergrande om het middenveld te versterken en Nélson Semedo zal zich op de rechterflank moeten bewijzen als de nieuwe rechtsback die hopelijk wél in staat is de nog altijd onvergetelijke Dani Alves te doen vergeten.

De seizoensvoorbereiding was opnieuw een ‘International Champions Cup’, een vriendschappelijk toernooi gespeeld in Amerika. Barça doorliep deze zonder problemen; zowel tegen Juventus als tegen Manchester United werden zeges geboekt (respectievelijk 1-2 en 1-0) en ook de ‘oefen-Clásico’ tegen Real Madrid leek met een 2-3 overwinning een smakelijk voorproefje van wat Can Barça in het nieuwe seizoen mag verwachten.
De tegenstander van de traditionele Joan Gamper Trofee, de traditionele kick-off voor het nieuwe seizoen en het moment dat de voltallige selectie aan de achterban wordt gepresenteerd, was ditmaal Chapecoense, het team dat in november 2016 bijna de voltallige selectie verloor bij een vliegtuigramp in Colombia. Hoewel de Brazilianen geen weerwoord hadden tegen het Catalaanse voetbalgeweld (5-0 zege Barça), was het een schitterend gebaar van Barça om de Braziliaanse club uit te nodigen.

Het goede gevoel over de seizoensvoorbereiding verdween echter als sneeuw voor de zon, toen niet alleen de transferzomer zich als een ware soap deed volgen, maar ook toen Barça ‘voor het echt’ aantrad tegen Real Madrid in het tweeluik om de Spaanse Super Cup. In eigen Camp Nou had Barça niets te vertellen en ging met een 1-3 eindstand de boot in. In het Santiago Bernabéu in Madrid deed de Koninklijke het met een 2-0 zege dunnetjes over en mocht het zilverwaar overtuigend bijzetten in de prijzenkast. Een krachtmeting die toch niet zo veelbelovend was, maar de tijd zal ons leren hoe Barça zich dit seizoen gaat meten met de Spaanse toppers en subtoppers. Força Barça!