01-05

Barça - Inter 3-3

De halve finale Champions League tussen FC Barcelona en Inter Milaan was er een van het hoogste niveau. De neutrale voetbalfan heeft mogen smullen van alles wat voetbal zo aantrekkelijk maakt. Mooie doelpunten, spannend scoreverloop, en twee team die alles gaven om over een maand in de finale in München te mogen acteren.

Coach Hansi Flick besloot dezelfde elf te laten starten als in de Copa del Rey finale afgelopen zaterdag. Zijn geplande tactiek kon ditmaal helaas al na een halve minuut de prullenbak in. Inter liet meteen zien waar de zwakke plek zat in de defensie van Barça door over rechts uit te breken, en een uitglijpartij van Iñigo Martínez in de zestien stelde Thuram in staat een de bal achter het standbeen binnen te tikken.

Een hele koude douche voor de blaugranas, dat onder aanmoediging van de fans overeind krabbelde en de aanval zocht via Lamine Yamal, die het in zijn 100ste wedstrijd voor Barça op de heupen had. Het maakte niet uit hoeveel verdedigers Inter op het 17-jarige fenomeen zette, Yamal draaide iedereen tureluurs. Elk balcontact leverde gevaar op. Op het moment dat het wachten was op de gelijkmaker, sloeg Inter opnieuw toe. Uit de eerste Italiaanse corner werd opnieuw de zwakte in de verdediging van Barça blootgelegd. Landgenoot Denzel Dumfries was er als de kippen bij om raak te schieten; 0-2.

In vele jaren en seizoenen zou Barça deze klap niet snel te boven komen, maar dit seizoen onder Hansi Flick heeft het team een dermate groot zelfvertrouwen, dat het voor niemand wil buigen. En dus pakte Barça de draad gewoon weer op en bleef het gaatje in de betonnen defensie van Inter zoeken. Niemand anders dan Yamal vond het, met een prachtgoal op basis van 100% individuele klasse kwam de aansluitingstreffer op het scorebord. Het gaf de blaugranas vleugels en Inter werd overklast. Opnieuw Yamal raakte na weer een slalom langs de arme Inter-verdediger Dimarco de lat. De gelijkmaker kon niet uitblijven, en het was Ferran Torres die het eindstation was van een combinatie tussen Pedri en Raphinha.

In de euforie was er de domper, Jules Koundé. De Fransman, de onverwoestbare tank op de rechterflank, bleef op de grond zitten en wist genoeg, de bovenmatige inspanningen van dit seizoen eiste op een wel heel vervelend moment zijn tol.

In de tweede helft was het gemis van Koundé te merken. De combinatie Koundé-Yamal is een automatisme, dat nu abrupt stopte. Flick had het ook wel gezien met de teleurstellende Gerard Martín op links. Het jonge talent is geen Alejandro Balde, die enorm gemist wordt. Met Eric García en Ronald Araújo als vervanger is het toch anders, beide harde werkers, maar ze geven geen rust in de defensie. Iedere doorbraak van Inter was gevaarlijk. Door alles op de aanval te gooien, werd het achterin volkomen open gelegd. Aan Inter wel besteed, uit een nieuwe hoekschop was daar weer Dumfries om de gehele Barça-defensie voor aap te zetten. Ondanks de lengte van Araújo, Cubarsí en Martínez, lukte het de Barendrechter te scoren.

Opnieuw wist Barça de krachten te bundelen om de gelijkmaker te zoeken. De nijd zat in de benen van Raphinha die een ingestudeerde hoekschop hard op zijn pantoffel nam. Doelman Sommer heeft de bal gehoord maar niet gezien. De bal knalde via de lat en zijn rug in het doel; 3-3.

Er kwamen nog kansen, aan beide kanten. Het had ook 4-4 of 5-5 kunnen worden. Feit is dat de beslissing wie er naar de CL-finale zal gaan pas volgende week dinsdag in Milaan zal vallen. Tot die tijd is het een kwestie van oplappen, want beide selecties liepen op het tandvlees van het veld. Onder applaus van alle voetbalfans in de wereld. Het was pure reclame voor voetbal, en dat is wel de essentie van de sport.

Opstelling Barça: Szczęsny, Koundé (42. García), Cubarsí (83. Christensen), Martínez, Gerard Martín (46. Araújo), Pedri (83. Gavi), De Jong, Olmo (68. Fermín), Yamal, Torres, Raphinha.